آذربایجان سسی



کونلوم ایستیر گلسین هر یاندان آذربایجان سسی

سسله ننده جان باغیشلیر جانلارا جانان سسی


ایلغارا آند ایچمیشیک بیز، اولدو واردیر دوندو یوخ
تا آذربایجانلی وار باتماز آذربایجان سسی


ایندی یوخ دعواسی ایرانیله تورانین داها
قورخودا افراسیابی رستم دستان سسی!!


ایندی هر دیلده هر آیینده بشر صلح آختاریر
خلقه خوش گلمیر داها شمشیر سسی قالخان سسی


ایسته مز فردوسی شاهلاردان بیزه دستان دئسین
ایندی خلق ایستیر کسیلسین هاردا وار سلطان سسی


ایندی آزادلیق یولوندا قهرمانلار جان وئریر
کار ائده ر مخلوقی چیخسا بیر بئله قوربان سسی


سانما ستارخان یاتیبدیر قورخودان سسلر باتیب
ایندی ستارخان ائلینده چوخدو ستارخان سسی


قلعه سینده بابکین سس باتماییبدیر ایندیده
واردی دائیم بابکیله باغلانان پیمان سسی


تولکو اصلان اولمایان یئرده اوزون سلطان بیلیر
الفرار ائیله ر اوزاقدان دینله سه اصلان سسی


قوربانام آنجاقکی آذربایجانین جانیندا
چونکی اوندا آذر و بایدا سونرا واردیر جان سسی


موسیقی آلتلریندن جوربه جور سسلر چیخیر
شور سسی، زابل سسی، شیراز و دشتستان سسی


سانکی قارمان دیل آچاندا اوز دیلیمده دیل آچیب
دیلله ننده روحوما لای- لای دئییر قارمان سسی


سورتوشور آرشا کمانه توققوشور مضراب تارا
گه اولور صحبت وصالدان گاه گلیر هجران سسی


لزگی رقصی باشلاناندا ناغارالار فریاد ائدیر
شاپپالار ده یدیکجه گومبولدور گلیر طوفان سسی


هر زمان کر دسته سی برنامه سین اجرا ائدیر
بولبولی حیران ائدیر قیز سسی اوغلان سسی


بو گوزللیکده ((سخا)) انصاف دئییل سسلر باتا
تا آذربایجانلی وار باتماز آذربایجان سسی




حمید سخامیر

آذربایجان روحوم جانیم
دامارلاردا گزن قانیم
سهندیله ساوالانیم
آذربایجان- آذربایجان

لعل ومرجان داغی- داشی
خائین چیخان یار یولداشی
ایرانیمین دیل سیز باشی
آذربایجان- آذربایجان

قورتارمییان چولو گولدن
ظولمیله قیریلان بئلدن
قارداشلارین وئرن الدن
آذربایجان- آذربایجان

طلسمده قالیب ارکین
شام قازانین قیلدین ترکین
قازیلار گوی مچید کوکین
آذربایجان- آذربایجان

یادلار دئییر یالان سوزلر
کور اولسون پیس باخان گوزلر
عاقیل ایشین سونون گوزلر
آذربایجان- آذربایجان

هانی صابیر، هانی معجز
یارادسینلار سوزده معجز
ایستکلری یازسینلار دوز
آذربایجان- آذربایجان

هاردا قالیب ستارخانین
توپال تیمور تک اصلانین
کیم آلدی بابکین قانین
آذربایجان- آذربایجان

افراسیاب چنگیز هاردا
ائل اوبامیز قالیب داردا
چاغیر گلسینلر فریادا
آذربایجان- آذربایجان

قورولسون هر یئرده اوردو
قاچیرداق ایتیله قوردو
ازیلیری اودلار یوردو
آذربایجان- آذربایجان

گویده اویناسین شمشیرلر
باغیرسین شئر اورک شئرلر
ائله یئتسین شان خبرلر
آذربایجان- آذربایجان

آزادلیقین مارشین چالاق
تانرییا دوز بنده اولاق
وارلیغیمیزدان کام آلاق
آذربایجان- آذربایجان

هانی علی حکومتی
اصلاح ائده بو امتی
اجرا ائده عدالتی
آذربایجان- آذربایجان

عدالت له بیته ساواش
ائللر اولا بوتون قارداش
وطن اولا گول باشا باش
آذربایجان- آذربایجان

گولله وجهی بئجرده ک گول
چه- چه وورسون سونا بولبول
گول پای لییاق زنبیل- زنبیل
آذربایجان- آذربایجان

دونیا دیمز بیر قوروشا
کوسو قالانلار باریشا
اوتای بوتایا قاریشا
آذربایجان- آذربایجان

(نجار اوغلو) اول گولوموز
سئویب سئویله ائلیمیز
قول قاناد آچا دیلیمیز
آذربایجان- آذربایجان



نجاراوغلو

وورها وور دونیا!
شعر طنز حمید آرش آزاد

فلکین رسمی بودورکی، داغی، داغ اوسته وورار
قاینادار یارمانی یاغسیز، یاغی، یاغ اوسته وورار
چوخ دئییبلر: دوه اوسته بووه سانجار کاسیبی
چون دوم یوخ، من بدبختی اولاغ اوسته وورار
ایلده بیر پونزا ات آلساق چورگه سورتمک اوچون
اونودا اوغرو پیشیک تئزجه اوجاق اوسته وورار
پوللولار داش کلم اکسه، دولانیب قارپیز اولار
بیز اکن قارپیزی، شاختا گئدی طاق اوسته وورار
وارلی ناحق دئسه، مین یئردن اوپرلر دوداغین
یوز نفر بیزدانیشان حقی دوداق اوسته وورار
برق وار ارباب ائویی گون کیمی ائیلر رووشن
برق ده وار نوکری، نور سه نی داغ اوسته وورار
ایلده دورد دفعه گره ک آرتا کرایه، یوخسا
خانه صاحب بیزی بیر شئهلی اوتاق اوسته وورار
رحمسیز آروادین اولده یاتیب بسکی الی
بی مروت شاپالاغی شاپالاق اوسته وورار
شعرده قافیه گاه "قاف" گلیب، گاه دا "غین"
فلان اوستاد بئله بیر شعری واراق اوسته وورار
مین بهانه ایله وورور "آرش" بدبختی هامی
اوسایاق کی اوزمو، سئرچه میلاق اوسته وورار.

حمید آرش آزاد

یک کوچه بن بست که من ساکن آنم
پس رفته ترین کوچه این دور و زمان است
بسیار بلاها به سرش آمده ،اینک
درد از سر و ازصورت این کوچه عیان است
خفته است اهالی همین کوچه به غفلت
 از غفلت ما حال هوایش خفقان است
کنج دل این کوچه چو من پرشده از زخم
کاری تر از هر زخم فقط زخم زبان است
بس زخم زبانها که شنیدیم ولی باز
این زندگی نکبت ما در جریان است
از کوچه ما کوچ نمودند گروهی
قصد دگر افراد همین کوچه همان است
در کوچه بالاتر و بهتر تر از اینجا
شادی و شعف در حد فوج و فوران است
درکوچه ما جان به لب خلق رسیده
در کوچه بالا همه در امن و امان است
از جنس خرافات .کلاهی به سر ماست
جمعیت این کوچه چومن اهل گمان است
اهلش همگی اهلی و فرمانبر و ساکت
گویی که سر گله سگ و چوب شبان است
در کوچه بالا سر و کار همه با سود
در کوچه ما عاید هر شخص زیان است
در کوچه بالا پله و پول زیاد است
در کوچه ما جیب تهیدست تومان است
در کوچه بالا نشود کار کسی لنگ
چون نسبت آنها به فلان ابن فلان است
در کوچه ما شغل ندارند جوانان
هر مفسده و جرم و تباهی است از آن است
در کوچه بالا سخنان روح نوازند
 شاید که چپاولگرهمان چرب زبان است
صد دزدی و صد غارت آن کوچه هویداست
صد حیف هزاران دگر نیز نهان است
زآن روست شده کوچه ما زیر خط فقر
گفتیم و بگفتند که این خط و نشان است
در کوچه بالا نه جهنم نه معاد است
در کوچه ما وعده حور است و جنان است
در کوچه بالا همه گویی که جوانند
در کوچه ما از همه بیچاره جوان است
در کوچه بالا به کسی پیله نبندند
در کوچه ما بر سر اندیشه سنان است
در کوچه بالا همه جا فرط رفاه است
چرخ فلک هم بر سرآن کوچه روان است
 آنجا به غذاهایی رژیمی شده عادت
در کوچه ما دغدغه روزی و نان است
در کوچه بالا همه در سیر و سیاحت
اینجا همه در فکرگذار و گذران است
گویی که در آنجا همه سال بهارست
در کوچه ما فصل زمستان و خزان است
در کوچه بالا گل و بلبل بغل هم
در کوچه ما آه بغل دست فغان است
در کوچه ما جربزه گفتن حق نیست
شاید همه را مقصد و مقصود برآنست
امروز از این کوچه نپرسید سئوالی
مرد و زن این کوچه ز فردا نگران است
شاید که گذشتست آیاز از خط قرمز
یا جان به لبش آمده و سیر زجان است
گفتند و شنیدیم ولی باز بگویم
آنرا که عیان است چه حاجت به بیان است

حسن رحمانی – آذر96

? شعر کامل و بدون حذفی "باز باران" :

هر کس? ک?س چهارم دبستان را در ا?ران خوانده باشد
حتما ?ادش است " باز باران با ترانه " شعری که هرگز به طور کامل در کتاب ها نوشته نشد !
مجدالد?ن م?ر فخرا?? معروف به «گلچ?ن گ??ن?» در سال1288 در رشت به دن?ا آمد . تا ک?س ششم را در رشت خواند و بعد به تهران رفت و د?پلم گرفت . تحص??ت دانشگاه? را در تهران در رشته ادب?ات و فلسفه و علوم ترب?ت?ادامه داد و ل?سانس گرفت .
سال 1312 با بورس?ه دولت به اروپا رفت و در نها?ت در انگل?س پزشک?خواند و دکتر شد و هرگز به وطن بازنگشت و در سال 1351 در لندن به علت سرطان خون از دن?ا رفت .
او عل?رغم دور? از ا?ران هرگز شعر و ادب?ات ا?ران را فراموش نکرد .
شعر "باران" ?ک شعر تقر?با طو?ن? و بس?ار ز?با م? باشد که قسمت کم? از آن در کتاب درس? ما چاپ شده است و از ?ادگارها? ز?با? دکتر مجدالد?ن م?رفخرا?? ‏(گلچ?ن گ??ن?‏) می باشد . ??

متن کامل شعر :

باز باران ،
با ترانه ،
با گهرها? فراوان
م? خورد بر بام خانه
من به پشتِ ش?شه تنها
ا?ستاده
در گذرها ،
رودها راه اوفتاده
شاد و خرم
?ک ، دو سه گنجشکِ پُرگو ،
باز هر دم
م? پرند ، ا?ن سو و آن سو
م? خورد بر ش?شه و در
مشت و س?ل? ،
آسمان امروز د?گر
ن?ست ن?ل?
 
?ادم آرد روز باران
گردش ?ک روز د?ر?ن ؛
خوب و ش?ر?ن
تو? جنگل ها? گ??ن
کودک? ده ساله بودم
شاد و خرم
نرم و نازک
چست و چابک
از پرنده ،
از خزنده ،
از چرنده ،
بود جنگل گرم و زنده
آسمانْ آب? ، چو در?ا
?ک دو ابر ، ا?نجا و آنجا
چون دلِ من ،
روزْ روشن
بو? جنگل ،
تازه و تر
همچو م? مست? دهنده
بر درختان می زد? پَر ،
هر کجا ز?با پرنده
 
برکه ها آرام و آب? ؛
برگ و گل هر جا نما?ان ،
چتر ن?لوفر درخشان ؛
آفتاب?
سنگ ها از آب جسته ،
از خزه پوش?ده تن را ؛
بس وَزَغ آنجا نشسته ،
دم به دم در شور و غوغا
رودخانه ،
با دو صد ز?با ترانه ؛
ز?ر پاها? درختان
چرخ می زد ، چرخ می زد ، همچو مستان
چشمه ها چون ش?شه ها? آفتاب? ،
نرم و خوش در جوش و لرزه ؛
تو? آنها سنگر?زه ،
سرخ و سبز و زرد و آب?
با دو پا? کودکانه
م? دو?دم همچو آهو ،
م? پر?دم از لب جو ،
دور می گشتم ز خانه
م? کشان?دم به پا??ن ،
شاخه ها? ب?د مشک?
دست من م? گشت رنگ?ن ،
از تمشک سرخ و مشک?

م? شند?م از پرنده ،
داستانها? نهان? ،
از لبِ بادِ وَزَنده ،
رازها? زندگان?
هر چه م? د?دم در آنجا
بود دلکش ، بود ز?با ؛
شاد بودم
م? سرودم

روز ، ا? روز د?را !
داده ات خورش?د رخشان
ا?ن چن?ن رخسار ز?با ؛
ورنه بود? زشت و ب?جان
ا?ن درختان ،
با همه سبز? و خوب?
گو چه م? بودند جز پاها? چوب?
گر نبود? مِهر رخشان؟
روز ، ا? روز د?را !

گر د?را?? ست ، از خورش?د باشد
ا? درخت سبز و ز?با !
هر چه ز?با?? ست از خورش?د باشد
اندک اندک ، رفته رفته ، ابرها گشتند چ?ره
آسمان گرد?د ت?ره ،
بسته شد رخساره? خورش?د رخشان
ر?خت باران ، ر?خت باران

جنگل از بادِ گر?زان
چرخ ها م? زد چو در?ا
دانه ها? ‏[ گرد ‏] باران
پهن می گشتند هر جا
برق چون شمش?ر بُرّان
پاره می کرد ابرها را
تندر د?وانه غُرّان
مشت می زد ابرها را

رو? برکه مرغِ آب? ،
از م?انه ، از کرانه ،
با شتاب? چرخ می زد ب? شماره
گ?سو? س?م?نِ مه را
شانه می زد دست باران
باد ها ، با فوت ، خوانا
م? نمودندش پر?شان

سبزه در ز?ر درختان
رفته رفته گشت در?ا
تو? ا?ن در?ا? جوشان
جنگل وارونه پ?دا
بس د?را بود جنگل ،
به ، چه ز?با بود جنگل !
بس فسانه ، بس ترانه ،
بس ترانه ، بس فسانه !

بس گوارا بود باران
به ، چه ز?با بود باران !
م? شن?دم اندر ا?ن گوهر فشان?
رازها? جاودان? ، پند ها? آسمان? ؛
“ بشنو از من ، کودک من
پ?شِ چشمِ مردِ فردا ،
زندگان? – خواه ت?ره ، خواه روشن -
هست ز?با ، هست ز?با ، هست ز?با !